Bij een tandriemaandrijving wordt vermogen overgebracht tussen twee evenwijdige assen waarop tandriemschijven zijn gemonteerd die met elkaar verbonden zijn met een tandriem. Soms wordt dit ook wel een synchrone aandrijving genoemd omdat deze een vaste verhouding heeft en er geen slip plaats kan vinden zoals bij een V-riemaandrijving wel het geval is. In een tandriem zitten trekkoorden die mede de sterkte van de riem bepalen. Deze kunnen van glasvezel, staal, carbon (koolstof) of aramide zijn.
Er bestaan vele types tandriemen, zowel standaard als klant specifiek, met elk hun eigen toepassingsgebied. De Polychloropreen/PCP (rubberen) tandriem bijvoorbeeld, deze is verkrijgbaar in de klassieke inch (MXL, XL, L, H en XH), Powergrip HTD, of Powergrip GT vertanding. Daarnaast zijn er de metrische Polyurethaan (PU) tandriemen in T en AT profiel, die naast de gebruikelijke vermogens overdracht vaak ook ingezet worden voor transportdoeleinden. Deze riemen kunnen desgewenst op maat worden gelast en indien nodig worden voorzien van een extra toplaag met een hogere wrijvingscoëfficiënt of meenemers.
De rubber riemen met kleine steek worden over het algemeen ingezet als de (positioneer) nauwkeurigheid belangrijk is en er toch redelijk wat vermogen moet worden overgebracht. De rubber riemen met grote steek zijn weer meer geschikt voor aandrijvingen waarbij er een groot vermogen moet worden overgebracht.
Als een aandrijving een extreem hoog koppel in combinatie met een laag toerental heeft dan biedt het pakket PolyChain tandriemen uitkomst. De PolyChain Carbon Volt tandriem bijvoorbeeld is de sterkste riem die momenteel verkrijgbaar is. Deze riem is niet alleen uitermate geschikt om een hoog koppel met een laag toerental over te brengen, maar is tevens de enige Polyurethaan tandriem op de markt die ingezet kan worden in een explosiegevaarlijke omgeving en voldoet aan de ATEX richtlijnen.
Tandriemen zijn ook in een eindige uitvoering verkrijgbaar in zowel PU als rubber. Deze kunnen worden gebruikt wanneer er sprake is van een omega-aandrijving. De uiteinden van de riem worden dan met klemplaten vastgezet zodat er een heen en weer (of op en neer) gaande beweging mogelijk is.
Er zijn een aantal factoren die bepalen welk type tandriem het meest geschikt is voor een bepaalde aandrijving zoals: de applicatie (wat moet er worden aangedreven?), het over te brengen vermogen, de gewenste toerentallen (versnelling of vertraging?) en de hart-op-hart maat (HOH) van de schijven. Ook belangrijk is het om te weten wat de omgevingsfactoren zijn en of er beperkingen zijn in de beschikbare ruimte (wat zijn de maximale diameters en breedtes van de schijven?).
Een juiste voorspanning van de tandriem is erg belangrijk om de aandrijving optimaal te laten functioneren. Deze spanning kan gemeten worden met een spanningsmeter zoals bijvoorbeeld een Sonic tension tester. Deze analyseert sonisch (via geluidsgolven)de trillingen van de riem. Naast de spanning is ook een juiste uitlijning van de schijven van belang en dit kan gerealiseerd worden met behulp van een laser uitlijnsysteem.
Bekende normen voor tandriemaandrijvingen zijn DIN7721 en ISO5294. Verder is het van belang om te weten of tandriemen statisch geleidend moeten zijn volgens ISO9563 (ATEX omgeving).
